آناتومی ستون فقرات

• بازگشت 

آناتومی ستون فقرات

• دید کلی
• ساختار‌های مهم ستون فقرات

دید کلی

ستون فقرات یکی از مهم‌ترین قسمت‌های بدن است که به بدن شکل و ساختار داده و آن را حمایت می‌کند. بدون وجود ستون فقرات شما قادر نبودید که بایستید یا خود را صاف نگه دارید. ستون فقرات به شما اجازه می‌دهد تا آزادانه جابجا شده و به نرمی خم و راست شوید. ستون فقرات وظیفه‌ی مافظت از نخاع را نیز برعهده دارد؛ نخاع، ستونی از رشته‌های عصبی است که مغز را به سایر قسمت‌های بدن متصل نموده و به شما اجازه می‌دهد تا حرکاتتان را تحت کنترل داشته باشید.

ستون فقرات

ستون فقرات از 33 قطعه استخوان (شامل استخوان خاجی و دنبالچه) ساخته شده است. 24 استخوان متحرک در ستون فقرات وجود دارد که مهره نامیده می‌شوند. رباط‌ها و ماهیچه‌ها، این استخوان‌ها را به هم متصل نموده و ساختاری را شکل می‌دهند که ستون فقرات نامیده می‌شود. ستون فقرات را میتوان به سه بخش تقسیم کرد که از بالا به پایین عبارتند از: مهره‌های گردنی (Cervical Spine)، مهره‌های قفسه سینه‌ای (Thoracic Spine) و مهره‌های کمری (Lumbar Spine). هرکدام از این قسمت‌ها با جزئیات در بخش‌های بعدی مورد بحث قرار گرفته‌اند.
یک ستون فقرات طبیعی و سالم، دارای انحنایی به شکل "S" میباشد که در آن مهره‌های گردنی اندکی به سمت داخل، مهره‌های قفسه سینه‌ای کمی به سمت خارج و مهره‌های کمری هم اندکی به سمت داخل انحناء دارند. این انحناء علاوه‌بر اینکه به توزیع یکنواخت وزن بدن کمک می‌کند، سبب میشود تا ستون فقرات قابلیت تحمل هرگونه فشاری را هم داشته باشد. در این میان هرچند قسمت تحتانی ستون فقرات، وزن بیشتری را تحمل می‌کند اما عملکرد هر بخش، وابسته به عملکرد مناسب سایر بخش‌ها است.

مهره‌های گردنی (The Cervical Spine)

مهره‌های گردنی شامل 7 مهره‌ی اول (C1-C7) در ستون فقرات می‌باشد که بلافاصله بعد از جمجمه آغاز و در بالای مهره‌های قفسه سینه‌ای تمام می‌شوند. ستون فقرات در بخش مهره‌های گردنی همانند مهره‌های کمری، دارای انحنایی مقعر هستند که به آن "انحنای لوردوز" (Lordotic Curve) گویند.
گستره‌ی حرکتی مهره‌های گردنی بسیار بیشتر از سایر بخش‌های ستون فقرات است. برای درک این امر کافیست به تمام جهات و زوایایی که می‌توانید سر و گردن خود را در راستای آن‌ها حرکت دهید، بیاندیشید. برخلاف سایر بخش‌های ستون فقرات، در هر مهره از مهره‌های گردنی روزنه‌ای مخصوصِ عبور شریان‌هایی که وظیفه‌ی خون رسانی به مغز را بر عهده دارند وجود دارد.

دو مهره‌ی اول از مهره‌های گردنی، مهره‌ی اطلس (Atlas) و مهره آسه (Axis) نامیده می‌شوند که از سایر مهره‌ها متفاوت‌اند زیرا به طور ویژه برای حرکات چرخش طراحی شده‌اند. در حقیقت این دو مهره علت چرخش سر و گردن شما در جهات مختلف هستند.
مهره‌ی اطلس (C1) اولین مهره در ستون فقرات گردنی می‌باشد که بین جمجمه و باقی مهره‌های ستون فقرات قرار گرفته است. مهره اطلس، فاقد بدنه‌ی مهره‌ای می‌باشد، اما دارای قوس قدامی ضخیم، قوس خلفی نازکی و دو حجم توده‌ای جانبی است.
مهره‌ی آسه (C2)، دومین مهره در ستون فقرات گردنی، می‌باشد. مهره‌ی آسه دارای یک برجستگی فوقانی به نام زائده دندانی (Odontoid Process) است که در حفره‌یِ موجود در مهره‌ی اطلس چفت می‌شود. مهره آسه به کمک رباط‌هایی که دو مهره‌ی اطلس و آسه را بهم متصل نموده‌اند، به سر اجازه چرخش به طرفین، تا بیشترین حد ممکن می‌دهد.خطر آسیب دیدگی در مهره‌های گردنی بالا میباشد زیرا پشتیبانی عضلات در ناحیه‌ی گردنی محدود بوده و اینکه تحمل وزن سر – حدودا 5.5 کیلوگرم (12 پوند) – برعهده‌ی این بخش از ستون فقرات است. این وزن برای بخش کوچک و باریکی مانند گردن که دارای بافت‌های نرم متعددی است، بسیار زیاد میباشد. حرکات شدید و ناگهانی در این ناحیه می‌توانند به استخوان‌ها، رباط‌ها، یا حتی شریان‌هایی که خون را به مغز منتقل می‌کنند، آسیب بزنند.

مهره‌های قفسه سینه‌ای (The Thoracic Spine)

ستون فقرات قفسه سینه‌ای شامل 12 مهره (T1-T12) می‌باشد که بین مهره‌ها‌ی گردنی و مهره‌های کمری قرار گرفته‌اند. ستون فقرات قفسه سینه‌ای دارای انحنائ محدب میباشد که به آن "انحنای کیفوتیک (Kyphotic Curve)" می‌گویند.
گستره‌ی حرکتی مهره‌های قفسه سینه‌ای در مقایسه با مهره‌های کمری و گردنی محدودتر بوده و مجرای ستون فقرات نیز در این بخش به نسبت کوچکتر است؛ زیرا این مهره‌ها از پشت به دنده‌ها متصل بوده (دیواره‌ی پشتی قفسه سینه) و دیسک‌های بین مهره‌ای نیز در این بخش از ستون فقرات نازک میباشند.
 

مهره‌های کمری (The Lumber Spine)

آخرین دسته از مهره‌های متحرک در ستون فقرات، مهره‌های کمری هستند که به طور طبیعی شامل 5 مهره میباشند اما گاهی اوقات افرادی با 6 مهره در این ناحیه متولد می‌شوند. بخش انتهایی ستون فقرات که بخش خاجی نامیده می‌شود (Sacrum)، متشکل از دسته‌ای اختصاصی از مهره‌ها است که ستون فقرات را به لگن متصل می‌کنند. اگر یکی از استخوان‌های این بخش از ستون فقرات، به جای اینکه بیشتر شبیه به قسمتی از استخوان خاجی باشد، به شکل مهره‌های کمری در بیاید، مهره‌ی ششم کمری یا مهره‌ی ترنزیشنال (Transitional) شکل می‌گیرد. این رویداد خطرناک نیست و به نظر نمی‌رسد که عوارض جانبی جدی را در بر داشته باشد.
مهره‌های کمری همانند مهره‌های گردنی، دارای انحنایی مقعر هستند که به آن "انحنای لوردوز" (Lordotic Curve) گویند. اگر کل ستون فقرات را به شکل "S" تصور کنید، ناحیه‌ی کمری، انحنایِ پایین "S" خواهد بود. مهره‌های این قسمت از سایر مهره‌های ستون فقرات بزرگتر هستند و به همین دلیل، رشته‌های عصبی در این ناحیه از ستون فقرات، فضای بیشتری دارند. مجرای ستون فقرات نیز در بخش کمری نسبت به بخش‌های گردنی و قفسه سینه‌ای عریض‌تر است.
زمانیکه افراد دردی را در ستون فقرات خود تجربه می‌کنند، این درد اغلب از ناحیه‌ی مهره‌های کمری است. زیرا مهره‌های کمری محل اتصال ستون فقرات، به لگن نیز هستند؛ یعنی دقیقاً جایی که بیشترین فشارِ ناشی از وزن وارد میشود. این مهره‌ها در واقع همان قسمتی از ستون فقرات هستند که افراد در حین انجام حرکاتی مثل بلند کردن یک جعبه‌ی سنگین، چرخیدن و یا حمل کردن یک جسم سنگین، فشار زیادی به آن وارد می‌کنند.

مفاصل ساکروایلیاک (Sacroiliac Joint)

در استخوان لگن دو مفصل وجود دارد که استخوان خاجی (Sacrum) را به استخوان بزرگ لگن (استخوان ایلیوم) متصل می‌کنند. به این دو مفصل، مفاصل ساکلروایلیاک (مفاصل SI) گفته می‌شود. در این مفاصل، محل اتصال استخوان‌ها بهم دارای برآمدگی‌ها و فرورفتگی‌های زیادی میباشد که سبب میشود تا شبیه به قطعات یک پازل در کنار هم قرار گیرند.
مانند هر مفصل دیگری، سطح مفاصل ساکروایلیاک نیز با غضروف مفصلی پوشیده شده است، اما از نوعی متفاوت! سطوح مفصلی در مفاصل ساکروایلیاک، هم از جنس هیالین (غضروف شیشه‌ای - Hyaline) میباشند و هم از جنس فیبروکارتیلاژ (اسفنجی - Fibrocartilage).

مفاصل ساکروایلیاک، از جهت محدودیت گستره‌ی حرکتی منحصر به فرد هستند؛ به عنوان مثال این مفاصل، هنگام تحمل وزن و خم شدن رو به جلو تنها به اندازه 2 تا 4 میلی‌متر حرکت دارند. این میزان حرکت در مفاصلی رخ می‌دهد که حرکاتی تحت عنوان "حرکات لغزشی" دارند.
مفاصل ساکروایلیاک، مفاصل ویسکوالاستیکی هستند؛ به این معنا که عمده‌ی حرکت آن‌ها حاصل از ایجاد کشیدگی است. حرکت این گونه مفاصل با مفصل لولا مانند زانو یا مفصل گوی و کاسه‌ای ران بسیار متفات است. وظیفه‌ی اصلی مفاصل ساکروایلیاک، جذب ضربات ناگهانیِ وارد شده به ستون فقرات، حین کشش در جهات مختلف است.
مفاصل ساکروایلیاک مانند مفاصل سایر اندام‌های حرکتی تحتانی، دارای مکانیزم "خود قفل شوندگی (Self-Locking)" میباشند که در زمان راه رفتن به حفظ پایداری کمک می‌کند. حین انتقال وزن از پایی به پای دیگر، این مفاصل در یک طرف قفل می‌شوند.

مراجع:

• www.depuysynthes.com

ستون مهره‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ستون مهره‌ها

ستون مهره‌های انسان و نواحی آن

ستون مهره‌های یک بز

جزئیات

شناسه‌ها

لاتینColumna vertebralis

TA98A02.2.00.001

TA21001

ستون مُهره‌ها یا ستون فقرات^[۱] (نام‌های دیگر: مازه،^[۲] صُلب،^[۳]) بخشی از اسکلت محوریست. ستون مهره‌ها از مشخصه‌های مهره‌داران است که در آن نوتوکوردی (طناب پشتی) (میله انعطاف‌پذیری که ترکیبی یکپارچه دارد) که در تمام طناب‌داران یافت می گردد، با دنباله‌ای از قطعات استخوانی جایگزین شده است، یعنی مهره‌ها توسط دیسک‌های بین-مهره‌ای از هم جدا شده اند.^[۴] ستون مهره‌ها، جایگاه مجرای نخاعیست، حفره‌ای که از طناب نخاعی محافظت می کند.

در حدود ۵۰٬۰۰۰ گونه جانوری، دارای ستون مهره‌ها اند.^[۵] از بین این‌ها، ستون مهره‌ها انسان بیشتر از همه مورد مطالعه قرار گرفته است.

محتویات

• ۱ستون مهره
• ۲کمر
• ۳ساختمان یک مهره معمولی
• ۴دیسکهای بین مهره‌ای
• ۵سطوح مفصلی مهره‌ها
• ۶سیر تحولی ساختار ستون مهره‌ها در جانوران
• ۷شبکه اعصاب
• ۸نخاع
• ۹بهداشت
• ۱۰آسیب‌های پشت
• ۱۱جستارهای وابسته
• ۱۲منابع
• ۱۳پیوند به بیرون

ستون مهره[ویرایش]

ستون مهره‌ها، محور مرکزی بدن را تشکیل داده و در عقب ناحیهٔ تنه و در خط وسط قرار دارد و از قاعدهٔ جمجمه شروع می‌شود و در تمامی طول گردن و طول تنه امتداد دارد. در کودکان تعداد مهره‌های ستون مهره‌ها، ۳۳ عدد است که در بالغین پنج تای ما قبل آخر بهم جوش خورده و استخوان خاجی را تشکیل می‌دهند و ۴ مهرهٔ آخر نیز به‌هم جوش خورده، استخوان دنبالچه را به‌وجود می‌آورند؛ بنابراین، تعداد مهره‌ها در افراد بالغ به ۲۴ قطعه تقلیل می‌یابد.

از ۲۴ مهرهٔ آزاد، ۷ عدد مهره‌های گردنی، ۱۲ عدد مهره‌های پشتی و ۵ عدد مهره‌های کمر را تشکیل می‌دهند. مهره‌هایی که در ساختار قفسه سینه شرکت دارند. ۱۲ عدد مهره‌های پشتی هستند. مهره‌ها دارای شکل مشابهی هستند، تنه مهره که در جلو واقع شده، استوانه‌ای شکل است. قوس مهره که در عقب قرار دارد و با تنه مهره تشکیل سوراخ مهره را می‌دهد. مجموع سوراخ‌های مهره‌ای، مجرای مهره‌ای نامیده می‌شود که در آن نخاع جای دارد. این مجرا در بالا به‌وسیله سوراخ استخوان پس سری به تمام دنده‌های قفسه سینه به ۱۲ عدد مهره‌های پشتی ستون مهره‌ای، متصل هستند.

کمر[ویرایش]

ناحیه‌ای از تنه که از بالا محدود به یک سطح افقی است که از کنار تحتانی دوازدهمین زوج دنده‌های قفسهٔ سینه می‌گذرد و از پایین محدود به سطحی افقی می‌شود که از تاج خاصره مرور می‌کند. ناحیهٔ کمری که معمولاً به نام کمر خوانده می‌شود، در قسمت جلو محدود به سطح داخلی تنه‌های مهرهٔ کمری است که در پشت امعاءو احشاء در ناحیهٔ شکم قرار دارند و از قسمت خارج یا خلف، عضلهٔ خارجی کمری و پوست بدن در این قسمت آن را محدود کرده‌است.^[۶]

ساختمان یک مهره معمولی[ویرایش]

هر مهره از یک بخش قدامی (تنه) و یک بخش خلفی (قوس مهره‌ای) ساخته شده و سوراخ مهره‌ای در بین این دو بخش قرار دارد در مجموع هر مهره از قسمت‌های زیر تشکیل شده‌است:

• تنه مهره: دارای پنج سطح فوقانی، تحتانی، خلفی و طرفی است. سطح خلفی، حد قدامی کانال نخاعی را می‌سازد و سطح فوقانی و تحتانی محل قرارگیری دیسک بین مهره‌هاست. تنه مهره در تحمل وزن بدن شرکت می‌نماید.
• قوس مهره‌ای که از نخاع محافظت می‌کند و از قسمت‌های زیر تشکیل شده‌است.

1. یک جفت پایه (Pedicle) که قسمت‌های قدامی طرفی قوس مهره‌ای را تشکیل می‌دهد.
2. یک جفت تیغه (Laminae) که قسمت‌های خلفی قوس مهره‌ای را به وجود می‌آورند.

۳. هفت زایده که شامل ۴ زایده مفصلی (۲ تا فوقانی و ۲ تا تحتانی)، دو زایده عرضی و یک زایده شوکی می‌باشد.

آناتومی یک مهره

دیسکهای بین مهره‌ای[ویرایش]

به علت اینکه بین مهره‌ها یک بالشتک قابل ارتجاع یا همان دیسک قرار دارد، ستون مهره‌ها توانایی خم شد، خم شدن جانبی و چرخش به طرفین را دارا می‌باشد. هر دیسک دارای ساختمان پهن و صافی می‌باشد که در وسط آن ماده ژله مانند به نام هسته دیسک (نوکلئوس) و در اطراف آن نیز رشته‌های لیفی به نام آنولوس قرار دارد. درحقیقت هسته بخش مرکزی و آنولوس قسمت محیطی دیسک را تشکیل می‌دهد. از وظایف مهم هر دیسک که بین دو مهره قرار می‌گیرد، جذب انرژی جهت کاهش فشار به ستون مهره‌ها می‌باشد. دیسک‌ها در ابر فشارهای شدید آسیب‌پذیر بوده و این صدمه می‌تواند در هر دو بخش محیطی و مرکزی ایجاد گردد.

سطوح مفصلی مهره‌ها[ویرایش]

مهره‌ها توسط مفصل‌های کوچکی به یکدیگر متصل می‌شوند. این مفصلها بر اثر فشار یا ساییدگی آسیب می‌بینند و ممکن است بر روی آن قسمت‌های صدمه دیده استخوان مهره دچار تورم شده و باعث شود که بر روی اعصاب اطرافش فشار وارد آید.

سیر تحولی ساختار ستون مهره‌ها در جانوران[ویرایش]

جانوران دو گروه هستند: بی‌مهرگان (Invertebrate) و طنابداران (Chordata). طنابدارن خود شامل ۲ گروه هستند: طنابداران اولیه و طنابداران عالی یا مهره‌داران (Vertebrate).

ستون مهره‌ها در طنابدارن اولیه: نوتوکورد یک میله اسکلتی اولیه‌است که در سطح پشتی طنابداران اولیه ظاهر شده و از صفحات پهن شده‌ای تشکیل شده‌است که شامل سلوم‌های بزرگ است. این سلوم ترشحات ژلاتینی تولید می‌کنند که همانند غلافی در اطراف این سلوم‌ها قرار می‌گیرند و نوتوکورد حالت مقاوم پیدا می‌کند. به این ترتیب نوتوکورد به صورت میله باریک، انعطاف‌پذیر، نرم و مقاومی است که در قسمت پشتی جانور کشیده شده و شکل ابتدایی ستون مهره‌ها را ایجاد می‌کند.

ستون مهره‌ها در ماهی‌ها: نوتوکورد در مهره‌داران جای خود را به ستون مهره‌ها غضروفی یا استخوانی می‌دهد. ستون مهره‌ها که در ماهی‌های غضروفی از جنس غضروف و در ماهی‌های استخوانی از جنس استخوان است از مهره تشکیل شده‌است. هر مهره دارای یک جسم مهره‌ای است. در سطح پشتی هر مهره یک کمان عصبی دیده می‌شود. هر جسم مهره‌ای از ۴ قطعه ساخته شده‌است که قطعات فوقانی کمان‌های عصبی را ایجاد می‌کند؛ و قطعات پایین حامل دو جفت زایده هستند که دنده‌ها را ایجاد می‌کنند.

ستون مهره‌ها در دوزیستان: در دوزیستان ستون مهره‌ها از مهره‌های جدا از هم تشکیل شده‌اند. مناطق مختلف در ستون مهره‌هایشان متمایز شده‌است. شامل مهره‌های گردن، پشت، ناحیه کمری، ناحیه خاجی و ناحیه دمی. در ناحیه گردن فقط یک مهره به نام «اطلس» وجود دارد.

ستون مهره‌ها در خزندگان و پرندگان: در خزندگان، اسکلت طرح عمومی مشابه دوزیستان را دارد. ناحیه گردن توسعه یافته و دارای دو تا مهره گردن به نام اطلس و آسه‌است. اتصال مهره‌های ستون مهره‌ها طوری است که بتواند وزن سنگین جانور را تحمل کند. در پرندگان، ساختار ستون مهره‌ها نسبت به خزندگان تغییر زیادی نکرده‌است.

ستون مهره‌ها در پستانداران: در پستاندارن به خصوص انسان، ستون مهره‌ها بسیار تحول یافته‌است؛ که شامل ۷ مهره گردنی، ۱۲ مهره پشتی، ۵ مهره کمری، یک استخوان دنبالچه و یک استخوان خاجی شده‌است.

شبکه اعصاب[ویرایش]

سیستم عصبی را می‌توان به نحوی به شبکه تلفن‌ها تشبیه نمود زیرا از طریق آنها، پیغام عصبی از مغز به سراسر بدن متصل شده و از همین طریق نیز به مغز بر می‌گردد. پیغامهایی که از مغز به سمت پایین می‌آیند باعث می‌شوند که عضلات منقبض شده و در نتیجه بر روی حرکاتی از بدن همچون راه رفتن، کنترل صورت گیرد. پیغامهایی که از پایین به بالا و به سمت مغز می‌روند حامل حس‌هایی مانند لمس و درد می‌باشند.

نخاع[ویرایش]

یک دسته از بافت عصبی که اصطلاحاً به آن طناب نخاعی گفته می‌شود، از طریق مجرا یا کانالی که در داخل مهره‌ها وجود دارد، از مغز به سمت پایین می‌آید. ریشه‌های عصبی از طناب نخاعی خارج شده و مسافتی کوتاه در کانال را طی می‌کنند، سپس از هر سمت مهره (چپ و راست) یک عصب خارج می‌شود تا قسمت مربوط به خودش (تنه، دست‌ها یا پاها) را عصب‌رسانی کند.

بهداشت[ویرایش]

برای بهداشت ستون مهره‌ها بهتر است هنگام راه رفتن و نشستن، مهره‌ها درست و صاف بر یکدیگر سوار باشند و قوز نکنیم و اگر عادت قوز کردن داریم، آن را ترک کنیم. اندام صاف و خم نشده، نقش بسیار زیادی در زیبایی، حس اقتدار و اعتماد به نفس دارد. ورزش‌های کششی، یوگا و شنا نیز پیشنهاد می‌شود.

آسیب‌های پشت[ویرایش]

چون طناب نخاعی حامل پیغام‌های حسی و حرکتی بدن است در صورت آسیب رسیدن به آن، این ارتباط ممکن است صدمه دیده و منجر به از دست دادن یا تغییر حس، ایجاد درد و ضعف حرکتی شود. این اتفاق ممکن است که به‌دنبال یک تصادف شدید بروز کرده (قطع نخاع) و منجر به فلج شدن افراد می‌گردد. تعداد اندامهایی که در این موارد فلج می‌شوند بستگی به محل آسیب طناب نخاعی دارد. اگر صدمه به طناب نخاعی در ناحیه گردن رخ دهد، فلج و از دست دادن حس می‌تواند هم در دست‌ها و هم در پاها ایجاد شود. با اینحال اگر آسیب در طناب نخاعی در قسمت‌های پایین‌تر سینه‌ای یا کمری رخ دهد (در زیر سطح بازوها)، فقط عضلات پاها دچار مشکل خواهند شد. در اکثر مشکلات پشت بدن، اعصابی که از طناب نخاعی خارج می‌شوند آسیب می‌بینند اما خود طناب نخاعی معمولاً کمتر آسیب می‌بینند. در اثر صدمات مستقیم به لیگامانها، تاندونها، مفصلها و سایر ساختمان‌هایی که در مهره یا اطراف آن قرار دارد، درد می‌تواند فقط در همان قسمت پشت ایجاد گردد، اما به علت اینکه همان اعصابی که این بافت‌ها را عصب‌رسانی می‌کنند همچنین پاها را نیز از نظر عصبی تغذیه می‌نمایند، بیماران ممکن است در پاهایشان هم درد ایجاد شود و آن‌ها اینطور فکر کنند که مشکل اصلی درپاها است، در حالیکه علت اصلی را باید در مهره‌های کمری جستجو نمود.

بعلاوه، ممکن است فشار وارد آمده بر روی اعصاب، همچنین تولید درد، تغییر در حس و ضعف عضلات پاها نماید. واضح است که پشت انسان دارای ساختمان پیچیده‌ای است. وقتی صدمه‌ای وارد می‌شود، به دلایل مختلفی پشت درد می‌تواند رخ دهد. خوشبختانه اکثر حملات پشت درد یا کمر درد، بدون اینکه نیازی به بررسی‌های بیشتری باشد، بهبود می‌یابند؛ بنابراین به‌طور کلی برای پیدا کردن علت واقعی بروز کمردرد حاد، نیازی به انجام آزمایش‌ها و بررسی‌های پیچیده وجود ندارد. با اینحال وقتی علایم خیلی شدید بوده و به مدت زیادی (بیش از شش هفته) طول بکشند، پیدا کردن علت بروز آن‌ها اهمیت ویژه‌ای دارد. اما در بعضی از ضربات شدید به کمر دچار درد شدیدی بوده اما این درد بعد از گذشت حتی یک سال ادامه دارد که از ستون مهره‌ها نیست بلکه از توازنی است که بین ماهیچه‌های پشتی ایجاد شده‌است. برای درمان این درد بایستی از ورزش‌های مفید با کمک گرفتن از پزشک استفاده شود.

اطلاعات اولیه

استخوانها و مفاصل ، روی هم اسکلت بدن را تشکیل داده و با کمک عضلات ، باعث ایجاد حرکت می‌شوند. استخوانها نوعی بافت همبند متراکم می‌باشند که سلولها و رشته‌های آن در ماده زمینه‌ای کلسیفیه شده‌ای به‌نام ماتریکس محصور شده‌اند. استخوان از مواد آلی و مواد معدنی تشکیل شده است. مواد آلی تقریبا 3/1 وزن استخوان را تشکیل داده و شبکه‌ای با خاصیت ارتجاعی در درون استخوان تشکیل می‌دهند. 3/2 باقیمانده ، از مواد معدنی از قبیل کلسیم و فسفر تشکیل یافته و سختی استخوان را باعث می‌شوند. استخوانها در بدن وظایف متعددی را بر عهده دارند.

ستون فقرات تکیه گاه محکم بدن است و بار سنگین سر ، دستها و تنه را که تقریبا 3/2 وزن تمام بدن است تحمل می‌کند. نخاع و ریشه‌هایی که از آن جدا می‌شوند طوری در داخل مهره‌ها قرار گرفته‌اند که هنگام حرکات طبیعی ستون فقرات هیچگونه آسیبی نمی‌بینند. به ناحیه پشتی ستون فقرات 12 دنده متصل می‌گردد که مانند دو چنگک از راست و چپ تا دور قلب ، ریه‌ها و قسمتی از اعضای درون شکم را فرا گرفته و آنها را حفاظت می‌کند.

جستارهای وابسته[ویرایش]

• مهره (استخوان‌شناسی)

منابع[ویرایش]

1. ↑ فقره در عربی به معنای مهره است.
2. ↑ علی‌اکبر دهخدا و دیگران، سرواژهٔ «مازه»، لغت‌نامهٔ دهخدا (بازیابی در https://dehkhoda.ut.ac.ir/fa/dictionary/282317/مازه).
3. ↑ علی‌اکبر دهخدا و دیگران، سرواژهٔ «صلب»، لغت‌نامهٔ دهخدا (بازیابی در https://dehkhoda.ut.ac.ir/fa/dictionary/204055/صلب).
4. ↑ Liem, Karel F.; Walker, Warren Franklin (2001). Functional anatomy of the vertebrates: an evolutionary perspective. Harcourt College Publishers. p. 277. ISBN 978-0-03-022369-3.
5. ↑ Krogh, David (2010). Biology: A Guide to the Natural World. Benjamin-Cummings Publishing Company. p. 333. ISBN 978-0-321-61655-5.
6. ↑ http://www.loghatnaameh.org بایگانی‌شده در ۱۷ دسامبر ۲۰۱۴ توسط Wayback Machine لغت‌نامه دهخدا