• اخبار
• فرهنگ و هنر
• سرگرمی
• خانواده
• تناسب اندام
• دنیای مد
• سلامت
• آشپزخونه
• دین و مذهب
• فناوری

خانواده کودک

سخنی با والدین کودکان خبرچین و فضول

کد مطلب : 55973زمان مطالعه : 4 دقیقه

بسیاری از والدین از اینکه کودکشان دائم صحبت های خانه را به بیرون منتقل می کند گلایه می کنند اما نمی دانند دلیل فضول و خبرچین شدن فرزندشان، رفتار خود والدین می باشد.

راهکارهای تربیتی کودک فضول و خبرچین

برخی از خانواده ها به دلیل عدم تربیت صحیح فرزندانشان ، آنها را تبدیل به کودکانی خبرچین و فضول می کنند. داشتن چنین کودکی در خانواده مانند ضبط صوتی است که تمام مکالمات روزمره و اسرار خانواده را ضبط کرده و در اولین فرصت در اختیار دیگران خواهد گذاشت.

مهمترین دلیل خبرچین شدن کودکان، رفتار خود والدین است. زیرا درک حریم خصوصی و اهمیت حفظ آن بری کودکان سخت است؛ بنابراین هنگامی که والدین درحضور برخی افراد یا به صورت تلفنی، از مسائل مهم خانواده گی صحبت می کنند، کودکان اشتباه بودن خبرچینی را یاد نگرفته و با عادی دانستن آن با دلایل و انگیزه های مختلف به کار خود ادامه می دهند.

با مطالعه این بخش از خانواده پلاس نمناک با برخورد مناسب و چگونگی ترک این عادت در بچه ها آشنا می شوید.

برخورد مناسب با کودک خبرچین و فضول

برخی از رفتارهای اشتباه والدین که منجر به لجبازی کودکان در مسائل مختلف می شود، تنبیه کردن، فریاد کشیدن و توبیخ کودک خبرچین در حضور دیگران است. این کارها نه تنها تاثیری در رفتار کودک نخواهد داشت بلکه لجبازی و اصرار بر انجام کار غلط را در او بیشتر خواهد کرد.

بنابراین برای تغییر رفتار کودک خبرچین باید از انجام چنین کارهایی خودداری کنید، در حضور چنین کودکی از گفتن مسائل مهم و اسرار خانوادگی اجتناب کنید یا در صورتی که فرزندتان در خواب است می توانید با دیگران درد و دل یا مشورت نمائید. در ادامه راهکارهای مناسب در برخورد با کودک خبرچین را بیان می کنیم.

روشهایی برای قفل کردن زبان کودک خبرچین

1. قدرت درک کودکان بالای 7 سال بیشتر است. به همین دلیل می توان در یک گفتگوی دوستانه به او توضیح داد که اطلاع رسانی با خبرچینی متفاوت است. خبرچینی باعث از بین رفتن احترام و حتی مشکلات بزرگتر می شود.

2. زمانی که خبرچینی کودک را مشاهده می کنید نباید به او بخندید و یا تشویقش کنید. همچنین نباید با خشونت برخورد کنید زیرا او لجبازتر میشود. مثلا در صورت مشاهده خبرچینی او باید بگوئید که :نمی دانستم، اما نباید راز دوستت را به من بگویی. چه خوبه که تو راز دار هستی و ... . در حقیقت با رفتار عادی به تدریج این رفتار در کودک شما کمتر خواهد شد.

3. اگر فرزند شما خبرچین است می توانید از اطرافیان مورد اعتماد خود بخواهید که در حضور فرزند شما درباره موضوعات مهم صحبت نکنند و یا در صورت خبرچینی کودک، به رفتار او بی اعتنا شده و با او همکلام نشوند.

4. رفتار و اخلاق کودکان با یکدیگر متفاوت است. برخی از آنها دستور گرفتن مستقیم را دوست ندارند. بنابراین می توان اشتباه بودن رفتارشان را در قالب شعر، داستان یا تئاتر عروسکی و حتی نمایش یک فیلم در این رابطه را به آنها نشان داد.

5. در مورد مطالب بی اهمیتی که کودک در مورد آنها صحبت می کنند، مثلا شام چی خوردیم و یا دیروز کجا رفتیم؛ واکنش نشان ندهید.

6. گاه کودکان به دلیل نادیده گرفته شدن توسط والدین و یا معلم ها دست به خبرچینی می زنند. توجه و محبت کافی به فرزندان و گذاشتن وقت مناسب برای آنها باعث می شود تا کودک از جلب توجه بی نیاز شود.

7. رازهایی که کودکان به شما می گویند شاید بی اهمیت باشند اما برای آنها بسیار ارزشمند هستند.بنابراین وظیفه شما نگهداری از راز او است. این رفتار علاوه بر جلب اعتماد کودک، اهمیت رازداری را به او یاد می دهد.

8. یکی از دلایل خبرچینی فرزندتان، رفتار خود شما در حضور همسر یا دیگران است. شما فکر می کنید که فرزندتان مشغول بازی است اما صحبت های شما را می شنود.بنابراین تلاش کنید تا الگوی مناسبی برای او باشید.

9. اعتماد به نفس کودک خود را افزایش دهید تا کودک برای جلب توجه خبرچینی نکند.

10. هنگام برخورد با خبرچینی کودک، او را از جمع خارج کرده و با او به آرامی صحبت کنید.مثلا بگویید :من خیلی ناراحت می شوم که تو درباره مسائل خصوصی خانواده مان با دیگران حرف می زنی؛ یا اگر منظور نگاه شما را متوجه می شود، تنها چند ثانیه به او نگاه کنید.

11. به کودک خود شرکت در جمع دوستانه و همبازی شدن با آنها را یاد دهید تا مهارت روابط اجتماعی با هم سن و سالهایش را بیاموزد.

12. کودک باید یاد بگیرد که گفتن چه اطلاعاتی درست است، مثلا نیاز به کمک فوری، زد و خورد، یا حتی لمس بدن آنها توسط دیگران و ...

13. برای فرزند خود وقت کافی اختصاص بدهید.با او بازی کنید، با یکدیگر به بیرون بروی، نقاشی بکشید و نکات مثبت او را پرورش دهید.

14. از کودک خود بخواهید تا راهی برای اصلاح رفتار اشتباه خود پیدا کند و خود مسئولیت کامل اصلاح رفتار او را بر عهده نگیرید.

15. هرگز از روشهای تنبیه؛ پرخاش، تهدید وعصبانیت در حضور دیگران استفاده نکنید.

16. اگر چشم پوشی از رفتار اشتباه کودک برای شما غیرممکن است به او بگوئید در صورتی که خبرچینی نکند جایزه خواهد گرفت و برعکس.

17. کودک خبرچین را در کارها و فعالیت های مناسب شرکت دهید و در مورد رفتارهای خوب با او صحبت نمائید.

18. تفاوت خبرچینی با گفتن صحبت های عادی را به کودک آموزش دهید.مثلا از مسایلی که در مدرسه رخ می دهد می تواند برای شما بگوید، اما نباید مسائل خانوادگی را در مدرسه مطرح کند.

19. هنگامی که کودک شما خبرچینی می کند توجه او را به چیزهای دیگر جلب کنید. به طور مثال بگویید :به جای صحبت کردن درباره این موضوع بهتر است یک داستان بخوانیم یا فیلم تماشا کنیم و ....

20. در مورد معایب خبرچینی با فرزند خود صحبت کنید و راههای دیگری برای افزایش جلب محبت دیگران به او یاد دهید.

21. فهرستی از خبرچینی های کودک را تهیه کرده و در موقعیت مناسب در مورد آنها با یکدیگر صحبت کنید تا در مورد رفتار اشتباه خود آگاه شود.

علل خبرچینی کودکان

بچه‌ها ممکن است برای اعمال قدرت، برای تقویت عزت نفس خود، یا فقط برای جلب توجه خبرچینی کنند. خبرچینی به کودک اجازه می‌دهد بر کودک دیگری برتری پیدا کند و در چشم والدین یا معلم او مورد لطف واقع شود.

خبرچینی یک جنبه‌ٔ مثبت نیز دارد. این کار می‌تواند نشان‌‌دهنده‌ٔ آن باشد که فرزندتان تمایل دارد به شما نشان دهد که قوانین را می‌فهمد و درست و غلط را از هم تشخیص می‌دهد. همچنین می‌تواند شما را از موقعیت خطرناکی که نیاز به توجه فوری‌تان دارد آگاه کند.

بعضی از بچه‌ها نیز خبرچینی می‌کنند، چون مهارت‌های عاطفی و اجتماعی لازم برای حل مشکلات به تنهایی را کسب نکرده‌اند و بچه‌های بزرگ‌تر كه عادت به مراقبت از کوچک‌ترها دارند ممكن است تمایل بیشتری به مشاهده و گزارش رفتارهای آنها داشته باشند

نحوهٔ برخورد با خبرچینی کودکان

برای دانستن این موضوع که با خبرچینی کودکتان چه کار کنید و چگونه برخورد درستی داشته باشید، راهکارهایی وجود دارد که برخی از آنها در زیر آمده است:

موقعیت را بررسی کنید: قبل از اینکه نتیجه‌ بگیرید کودکتان کم‌کم ممکن است به یک خبرکش نق‌نقوی کوچک تبدیل ‌شود، موقعیت را ارزیابی کنید. شما نمی‌خواهید کودکتان برای هر چیز کوچکی به شما شکایت کند، اما او باید بتواند مطمئن باشد که هنگام نیاز می‌تواند کمک بخواهد. این به او کمک می‌کند تا بفهمد شما دوست دارید در مورد چه چیزهایی به شما بگوید. مثلاً شما به عنوان یک بزرگسال می‌دانید که «بابا، سارا با ماشین‌های من بازی می‌کنه» وضعیتی بسیار متفاوت از «بابا، سارا تو ماشین اون مرد بازی می‌کنه» است. بچه‌های کوچک همیشه نمی‌توانند تفاوت این دو و مسائلی مثل این را تشخیص دهند. برای بچه‌های این سن دشوار است که خودشان مستقلاً قضاوت کنند که چه چیزی ارزش خبرچینی را دارد و چه چیزی ندارد یا چه چیزی را باید به شما خبر بدهند و چه چیزی را لزومی ندارد بازگو کنند. شما برای کمک می‌توانید به فرزندتان بگویید وقتی شخصی کار خطرناکی انجام می‌دهد، هشدار دادن به شما ایرادی ندارد، اما ممکن است باز هم در تمایز موقعیت خطرناک از آزاردهنده مشکل داشته باشد. به عنوان مثال، کودک با خودش فکر می‌کند آیا پریدن روی تخت خطرناک است؟ به او بگویید که اگر در مورد وضعیتی مطمئن نیست، ایرادی ندارد که از شما سؤال کند.

تحسینش کنید: هنگامی که برای محافظت از شخصی به سراغ شما آمد، او را تحسین کنید و بگویید: «ممنون از اینکه مراقب برادرت هستی. این باعث می‌شه اون سالم بمونه». به این ترتیب شما از تله‌ٔ رقابت خواهر و برادرها دور می‌مانید، روی مراقبت از کودک نیازمند تمرکز می‌کنید و از طریق برقراری ارتباط ایجاد اعتماد خواهید کرد.

رشوه ندهید: وقتی ایمنی کسی در معرض خطر نیست، تنبیه کردن کودک دوم که کودک اول کارش را خبرچینی کرده، فقط پاداشی به عمل خبرچینی‌ است. اگر طرف بچه‌ٔ خبرچین را بگیرید، نه تنها با کمک کردن به او در رسیدن به چیزی که می‌خواهد، یعنی توجه مثبت برای او و توجه منفی برای بچه‌ٔ دیگر، این رفتارش را تقویت می‌کنید، بلکه اگر فرزندتان در مورد تخلف همبازی خود مبالغه کرده باشد، یعنی کاری بچه‌ها اغلب انجام می‌دهند، احتمال و ریسک مجازات ناعادلانه‌ٔ کودک دوم را نیز دارید. اما اگر در این تله نیفتید، فرزند شما خیلی زود می‌فهمد که برخی نبردها و کشمکش‌ها را باید خودش حل و فصل کند و وقتی بتواند مشکلی را به تنهایی حل کند، می‌تواند به خودش افتخار کند.

هزینه‌ٔ خبرچینی را بالا ببرید: دادن یک کار به فرزندتان وقتی خبرچینی می‌کند، باری را روی دوش او می‌گذارد. به عنوان مثال، هنگامی که او با اخبار مربوط به عمل ناجوانمردانه و نه خطرناک خواهر یا برادرش پیش شما می‌آید، می‌توانید به او بگویید که یک نقاشی بکشد و آن را روی میز بگذارد تا بعداً به آن نگاه کنید. با این کار به احتمال زیاد، او به این نتیجه خواهد رسید که خبرچینی ارزش این وقت و تلاشی را که متحمل می‌شود ندارد. اگر آنچه او می‌خواهد توجه شماست، به او بگویید از شنیدن هر چیزی که می‌خواهد در مورد خودش به شما بگوید خوشحال خواهید شد اما نه در مورد دوست یا خواهرش، مگر اینکه آنها در خطر باشند. اگر به طور مداوم سعی می‌کند توجه شما را از این طریق جلب کند، با او در مورد راه‌های مثبت برای جلب توجه شما صحبت کنید. گذراندن زمانی اختصاصی با کودک نیز می‌تواند کمک زیادی کند.

گزینه‌های مختلف را با هم بررسی کنید: هنگامی که کودک شما در موقعیت بغرنجی قرار می‌گیرد، در مورد اینکه به جای خبرچینی چه کاری انجام دهد، نیاز به راهنمایی دارد. به عنوان مثال به او بگویید: «اگه آروم بشی و به من بگی چه اتفاقی افتاده، می‌تونم بیشتر بهت کمک کنم.» بعد، سؤالاتی بپرسید تا کمک کنید انگیزه‌اش برای خبرچینی در مورد آن شخص دیگر را کشف کنید. به عنوان مثال بپرسید: «مشکل چیه؟ چطور می‌تونیم حلش کنیم؟» و سپس یک راهکار جایگزین پیدا کنید.

اگر دعوا بر سر یک اسباب‌بازی باعث دویدن او به سمت شما شده است، از او سؤال کنید آیا می‌تواند آن را با دوستش تقسیم کند، نوبتی بازی کنند یا مدتی به تنهایی بازی کند؟ همچنین به او بیاموزید که احساسات خود را به دوستان و خواهر و برادرش نیز ابراز کند. از او بخواهید که با گفتن «دست بردار»، «این کار رو نکن» یا «من خوشم نمیاد این کار رو می‌کنی. می‌رم با یکی دیگه بازی می‌کنم»، ابراز وجود به صورت کلامی را تمرین کند. هدف این است که به او اطمینان خاطر بدهید می‌تواند از پس کارها برآید و سپس او را با راهکارهایی برای انجام این کار توانمند کنید.

کمکش کنید: هنگامی که شکایت را شنیدید، خطر را ارزیابی کردید و به کودک خود کمک کردید تا راه‌حل‌های بالقوه پیدا کند، او را دوباره به موقعیت قبلی و مسیر بازی‌اش بفرستید. شما می‌خواهید فرزندتان در خودش توانایی حل مسئله ایجاد کند. پس ترغیب او به حل کردن توصیه‌ای خوب برای کودکتان است.، چون کودک شما گاهی فقط توجه شما را می‌خواهد. بنابراین به حرفش گوش بدهید، او را در آغوش بگیرید و بعد بگویید: «به نظر میاد این چیزیه که خودت می‌تونی از پسش بربیای» یا به او حق انتخاب بدهید و بگویید: «من دارم غذا می‌پزم. شما می‌تونید خودتون حلش کنید یا صبر کنید تا من کارم تموم بشه.» بعد از مدتی خواهید دید او با همبازی یا خواهر و برادرش به شکل خودکار این کار را انجام می‌دهند

.https://namnak.com/stop-child-from-gossiping.p55973

اگرچه ممکن است خبرچینی یا چغلی کردن کودکتان آزاردهنده باشد، اما فرصتی است تا به او کمک کنید یاد بگیرد مشکلاتش را خودش حل کند و همچنین به او نشان دهید که چگونه از حق دیگران دفاع کند. در این مطلب با علل خبرچینی بچه‌ها و راهکارهای برخورد با آن آشنا شوید

بچه‌ها ممکن است برای اعمال قدرت، برای تقویت عزت نفس خود، یا فقط برای جلب توجه خبرچینی کنند. خبرچینی به کودک اجازه می‌دهد بر کودک دیگری برتری پیدا کند و در چشم والدین یا معلم او مورد لطف واقع شود.

خبرچینی یک جنبه‌ٔ مثبت نیز دارد. این کار می‌تواند نشان‌‌دهنده‌ٔ آن باشد که فرزندتان تمایل دارد به شما نشان دهد که قوانین را می‌فهمد و درست و غلط را از هم تشخیص می‌دهد. همچنین می‌تواند شما را از موقعیت خطرناکی که نیاز به توجه فوری‌تان دارد آگاه کند.

بعضی از بچه‌ها نیز خبرچینی می‌کنند، چون مهارت‌های عاطفی و اجتماعی لازم برای حل مشکلات به تنهایی را کسب نکرده‌اند و بچه‌های بزرگ‌تر كه عادت به مراقبت از کوچک‌ترها دارند ممكن است تمایل بیشتری به مشاهده و گزارش رفتارهای آنها داشته باشند.

نحوهٔ برخورد با خبرچینی کودکان
برای دانستن این موضوع که با خبرچینی کودکتان چه کار کنید و چگونه برخورد درستی داشته باشید، راهکارهایی وجود دارد که برخی از آنها در زیر آمده است:

موقعیت را بررسی کنید: قبل از اینکه نتیجه‌ بگیرید کودکتان کم‌کم ممکن است به یک خبرکش نق‌نقوی کوچک تبدیل ‌شود، موقعیت را ارزیابی کنید. شما نمی‌خواهید کودکتان برای هر چیز کوچکی به شما شکایت کند، اما او باید بتواند مطمئن باشد که هنگام نیاز می‌تواند کمک بخواهد. این به او کمک می‌کند تا بفهمد شما دوست دارید در مورد چه چیزهایی به شما بگوید. مثلاً شما به عنوان یک بزرگسال می‌دانید که «بابا، سارا با ماشین‌های من بازی می‌کنه» وضعیتی بسیار متفاوت از «بابا، سارا تو ماشین اون مرد بازی می‌کنه» است. بچه‌های کوچک همیشه نمی‌توانند تفاوت این دو و مسائلی مثل این را تشخیص دهند. برای بچه‌های این سن دشوار است که خودشان مستقلاً قضاوت کنند که چه چیزی ارزش خبرچینی را دارد و چه چیزی ندارد یا چه چیزی را باید به شما خبر بدهند و چه چیزی را لزومی ندارد بازگو کنند. شما برای کمک می‌توانید به فرزندتان بگویید وقتی شخصی کار خطرناکی انجام می‌دهد، هشدار دادن به شما ایرادی ندارد، اما ممکن است باز هم در تمایز موقعیت خطرناک از آزاردهنده مشکل داشته باشد. به عنوان مثال، کودک با خودش فکر می‌کند آیا پریدن روی تخت خطرناک است؟ به او بگویید که اگر در مورد وضعیتی مطمئن نیست، ایرادی ندارد که از شما سؤال کند.

تحسینش کنید: هنگامی که برای محافظت از شخصی به سراغ شما آمد، او را تحسین کنید و بگویید: «ممنون از اینکه مراقب برادرت هستی. این باعث می‌شه اون سالم بمونه». به این ترتیب شما از تله‌ٔ رقابت خواهر و برادرها دور می‌مانید، روی مراقبت از کودک نیازمند تمرکز می‌کنید و از طریق برقراری ارتباط ایجاد اعتماد خواهید کرد.

رشوه ندهید: وقتی ایمنی کسی در معرض خطر نیست، تنبیه کردن کودک دوم که کودک اول کارش را خبرچینی کرده، فقط پاداشی به عمل خبرچینی‌ است. اگر طرف بچه‌ٔ خبرچین را بگیرید، نه تنها با کمک کردن به او در رسیدن به چیزی که می‌خواهد، یعنی توجه مثبت برای او و توجه منفی برای بچه‌ٔ دیگر، این رفتارش را تقویت می‌کنید، بلکه اگر فرزندتان در مورد تخلف همبازی خود مبالغه کرده باشد، یعنی کاری بچه‌ها اغلب انجام می‌دهند، احتمال و ریسک مجازات ناعادلانه‌ٔ کودک دوم را نیز دارید. اما اگر در این تله نیفتید، فرزند شما خیلی زود می‌فهمد که برخی نبردها و کشمکش‌ها را باید خودش حل و فصل کند و وقتی بتواند مشکلی را به تنهایی حل کند، می‌تواند به خودش افتخار کند.

هزینه‌ٔ خبرچینی را بالا ببرید: دادن یک کار به فرزندتان وقتی خبرچینی می‌کند، باری را روی دوش او می‌گذارد. به عنوان مثال، هنگامی که او با اخبار مربوط به عمل ناجوانمردانه و نه خطرناک خواهر یا برادرش پیش شما می‌آید، می‌توانید به او بگویید که یک نقاشی بکشد و آن را روی میز بگذارد تا بعداً به آن نگاه کنید. با این کار به احتمال زیاد، او به این نتیجه خواهد رسید که خبرچینی ارزش این وقت و تلاشی را که متحمل می‌شود ندارد. اگر آنچه او می‌خواهد توجه شماست، به او بگویید از شنیدن هر چیزی که می‌خواهد در مورد خودش به شما بگوید خوشحال خواهید شد اما نه در مورد دوست یا خواهرش، مگر اینکه آنها در خطر باشند. اگر به طور مداوم سعی می‌کند توجه شما را از این طریق جلب کند، با او در مورد راه‌های مثبت برای جلب توجه شما صحبت کنید. گذراندن زمانی اختصاصی با کودک نیز می‌تواند کمک زیادی کند.

گزینه‌های مختلف را با هم بررسی کنید: هنگامی که کودک شما در موقعیت بغرنجی قرار می‌گیرد، در مورد اینکه به جای خبرچینی چه کاری انجام دهد، نیاز به راهنمایی دارد. به عنوان مثال به او بگویید: «اگه آروم بشی و به من بگی چه اتفاقی افتاده، می‌تونم بیشتر بهت کمک کنم.» بعد، سؤالاتی بپرسید تا کمک کنید انگیزه‌اش برای خبرچینی در مورد آن شخص دیگر را کشف کنید. به عنوان مثال بپرسید: «مشکل چیه؟ چطور می‌تونیم حلش کنیم؟» و سپس یک راهکار جایگزین پیدا کنید.

اگر دعوا بر سر یک اسباب‌بازی باعث دویدن او به سمت شما شده است، از او سؤال کنید آیا می‌تواند آن را با دوستش تقسیم کند، نوبتی بازی کنند یا مدتی به تنهایی بازی کند؟ همچنین به او بیاموزید که احساسات خود را به دوستان و خواهر و برادرش نیز ابراز کند. از او بخواهید که با گفتن «دست بردار»، «این کار رو نکن» یا «من خوشم نمیاد این کار رو می‌کنی. می‌رم با یکی دیگه بازی می‌کنم»، ابراز وجود به صورت کلامی را تمرین کند. هدف این است که به او اطمینان خاطر بدهید می‌تواند از پس کارها برآید و سپس او را با راهکارهایی برای انجام این کار توانمند کنید.

کمکش کنید: هنگامی که شکایت را شنیدید، خطر را ارزیابی کردید و به کودک خود کمک کردید تا راه‌حل‌های بالقوه پیدا کند، او را دوباره به موقعیت قبلی و مسیر بازی‌اش بفرستید. شما می‌خواهید فرزندتان در خودش توانایی حل مسئله ایجاد کند. پس ترغیب او به حل کردن توصیه‌ای خوب برای کودکتان است.، چون کودک شما گاهی فقط توجه شما را می‌خواهد. بنابراین به حرفش گوش بدهید، او را در آغوش بگیرید و بعد بگویید: «به نظر میاد این چیزیه که خودت می‌تونی از پسش بربیای» یا به او حق انتخاب بدهید و بگویید: «من دارم غذا می‌پزم. شما می‌تونید خودتون حلش کنید یا صبر کنید تا من کارم تموم بشه.» بعد از مدتی خواهید دید او با همبازی یا خواهر و برادرش به شکل خودکار این کار را انجام می‌دهند.
بسیاری از والدین از اینکه کودکشان دائم صحبت های خانه را به بیرون منتقل می کند گلایه می کنند اما نمی دانند دلیل فضول و خبرچین شدن فرزندشان، رفتار خود والدین می باشد
برخی از خانواده ها به دلیل عدم تربیت صحیح فرزندانشان ، آنها را تبدیل به کودکانی خبرچین و فضول می کنند. داشتن چنین کودکی در خانواده مانند ضبط صوتی است که تمام مکالمات روزمره و اسرار خانواده را ضبط کرده و در اولین فرصت در اختیار دیگران خواهد گذاشت.

مهمترین دلیل خبرچین شدن کودکان، رفتار خود والدین است. زیرا درک حریم خصوصی و اهمیت حفظ آن برای کودکان سخت است؛ بنابراین هنگامی که والدین درحضور برخی افراد یا به صورت تلفنی، از مسائل مهم خانواده گی صحبت می کنند، کودکان اشتباه بودن خبرچینی را یاد نگرفته و با عادی دانستن آن با دلایل و انگیزه های مختلف به کار خود ادامه می دهند.
برخورد مناسب با کودک خبرچین و فضول
برخی از رفتارهای اشتباه والدین که منجر به لجبازی کودکان در مسائل مختلف می شود، تنبیه کردن، فریاد کشیدن و توبیخ کودک خبرچین در حضور دیگران است. این کارها نه تنها تاثیری در رفتار کودک نخواهد داشت بلکه لجبازی و اصرار بر انجام کار غلط را در او بیشتر خواهد کرد.

بنابراین برای تغییر رفتار کودک خبرچین باید از انجام چنین کارهایی خودداری کنید، در حضور چنین کودکی از گفتن مسائل مهم و اسرار خانوادگی اجتناب کنید  قدرت درک کودکان بالای 7 سال بیشتر است. به همین دلیل می توان در یک گفتگوی دوستانه به او توضیح داد که اطلاع رسانی با خبرچینی متفاوت است. خبرچینی باعث از بین رفتن احترام و حتی مشکلات بزرگتر می شود. زمانی که خبرچینی کودک را مشاهده می کنید نباید به او بخندید و یا تشویقش کنید. همچنین نباید با خشونت برخورد کنید زیرا او لجبازتر میشود. مثلا در صورت مشاهده خبرچینی او باید بگوئید که :نمی دانستم، اما نباید راز دوستت را به من بگویی. چه خوبه که تو راز دار هستی و ... . در حقیقت با رفتار عادی به تدریج این رفتار در کودک شما کمتر خواهد شد.
 اگر فرزند شما خبرچین است می توانید از اطرافیان مورد اعتماد خود بخواهید که در حضور فرزند شما درباره موضوعات مهم صحبت نکنند و یا در صورت خبرچینی کودک، به رفتار او بی اعتنا شده و با او همکلام نشوند.